Kris De Bruyne

Castelli di Cannero

Met afgehouwen handen
Met m'n voeten gebonden en bloot
Met een hart van steen, een mank linkerbeen
M'n hersens als kokend lood

Met m'n ogen vastgesloten
Vernederd, ontmand en verkracht
Zo gleed ik langzaam dieper in
Een nare droom vannacht

Ik kon je geen afscheid wuiven
Geen trap geven onder je kont
Kon je niet meer beminnen als ik dat zou willen
Geen woord van pijn uit m'n mond

Kon ik je laten horen
Ik zie je nooit meer weer
Maar als je lef genoeg hebt dan ga je mee
Naar het Majoremeer

Naar de Castelli di Cannero
Laco Majore
Ik wil dat er na mijn dood gezongen wordt
Maak het feest niet te lang, niet te kort

Er zijn van die feesten in de Castelli
Die je voor onmogelijk houdt
Met geesten en spoken, canneloni met look in
En in één minuut word je honderd jaar oud

Want er wordt niet begraven, er wordt niet verast
Een leek zegt 'het is er niet pluis'
Maar in de Castelli voelde ik
Mij zeer bijzonder thuis

In de Castelli di Cannero
Laco Majore
Ik wil dat er na mijn dood gezongen wordt
Maak het feest niet te lang, niet te kort

In de Castelli di Cannero

© Copyright De Bruyne