Johan Lotigiers

Verlangen

Heb jij er ooit bij stilgestaan
Hoe snel de tijd vooruit kan gaan
Maak jij dan ook diezelfde fout
Te denken dat alleen maar goud
Borg staat voor jouw geluk

Ik besef heel goed dat ook dit lied
Geen uitkomst biedt voor veel verdriet
Maar God, het is toch godgeklaagd
Dat niemand er ooit echt in slaagt
Om daar wat aan te doen

En dan ga je verlangen naar het einde
Verlangen naar het einde van de pijn
Voor vele mensen is dit een refrein
Voor wie wil helpen zijn de bergen te steil
Hopeloos verloren voor de strijd
Verlangen naar het einde van de pijn
En hopen dat de zon ooit weer schijnt
Al die problemen op de wereld verspreidt
Wie kent de reden, wie kent er spijt

En als je zelfbehulpzaam bent
Word jij in 't leven nooit verwend
Ja, zelfs de besten onder ons
Worden alleen beloond met brons
Goud is voor hen te duur

En weer ga je verlangen naar het einde
Verlangen naar het einde van de pijn
Voor vele mensen is dit een refrein
Voor wie wil helpen zijn de bergen te steil
Hopeloos verloren voor de strijd
Verlangen naar het einde van de pijn
En hopen dat de zon ooit weer schijnt
Al die problemen op de wereld verspreidt
Wie kent de reden, wie kent er spijt

© Copyright Brunetti