Erik Van Neygen

Een stukje hemel

Alleen in 't grote huis van bewaring
Bezocht een moeder haar jongste zoon
Ze zocht geen antwoord, zocht geen verklaring
Ze kwam hem vinden, zonder vertoon

Ze bracht geen vrijspraak mee
Geen hoop op gratie, nee
Ze droeg geen staatsiedracht
Vroeg geen ontslag, die dag
Toch liet ze hem, misschien
Een stukje hemel zien
Ze liet haar kind haar lieve lach

Er waren ruzies en desillusies
Z'n daden deden haar veel verdriet
Hij nam haar goud mee en haar illusies
Alleen haar glimlach verloor zij niet

Ze brengt geen vrijspraak mee
Geen hoop op gratie, nee
Ze draagt geen staatsiedracht
Vraagt geen ontslag, die dag
Maar zij laat ons, misschien
Een stukje hemel zien
Ze laat elk kind haar lieve lach

Nooit hielden tralies of stalen staven
Ook maar één moeder ver van haar kind
Steeds blijft haar glimlach de gaafste gave
Het deert niet waar zich haar kind bevindt

Ze brengt geen vrijspraak mee
Geen hoop op gratie, nee
Ze draagt geen staatsiedracht
Vraagt geen ontslag, die dag
Maar zij laat ons, misschien
Een stukje hemel zien
Zij laat elk kind haar lieve lach

Maar zij laat ons, misschien
Een stukje hemel zien
Zij laat elk kind haar lieve lach