Raymond Van Het Groenewoud

Bleke Lena

Bleke Lena
Ik had je zo graag eens gevoeld
Maar jij zegt niet nee en niet ja
Bleke Lena
Ik smeek je 'kies mij toch uit'
Kom naar mij, Bleke Leen, laat je gaan

Elke dag zie ik haar in 't café, voorwaar
Geschminkt en geolied, zo fijn
Maar ik durf niks te zeggen, nee tegen haar
Z' is te mooi en ze praat te stil voor mij

Z' is zo breekbaar, ze lijkt wel van puur kristal
Ze ruikt naar 't parfum van Dior
En ik hou met de dag weer steeds meer van haar
Maar als ik bij haar ben verveel ik me dood

Bleke Lena
Ik had je zo graag eens gevoeld
Maar jij zegt niet nee en niet ja
Bleke Lena
Ik smeek je 'kies mij toch uit'
Kom naar mij, Bleke Leen, laat je gaan

Alle jongens van 't dorp zijn verliefd op haar
Ze voelen zich net zoals ik
En we vragen ons af 'hoe speelt zij dat klaar'
Maar er is er geen één die het antwoord weet

Ondertussen zit zij daar maar in 't café
En praat met haar beste vriendin
En dan gaat ze tenslotte naar huis, alleen
Maar in gedachten gaan honderd jongens met haar mee

Bleke Lena
Ik had je zo graag eens gevoeld
Maar jij zegt niet nee en niet ja
Bleke Lena
Ik smeek je 'kies mij toch uit'
Kom naar mij, Bleke Leen, laat je gaan

Bleke Lena
Ik had je zo graag eens gevoeld
Maar jij zegt niet nee en niet ja
Bleke Lena
Ik smeek je 'kies mij toch uit'
Kom naar mij, Bleke Leen, laat je gaan

© Copyright Van Het Groenewoud