Philippe Robrecht

Vurige tongen

Ik heb het honderd keer gezegd
Mensen die praten over mensen heen
Maar hebben zij het recht
Zomaar te preken over iedereen

Eerst vond ik het erg en trok ik het me aan
Maar na honderd keer liet ik ze begaan

Ze ratelen maar door
Soms uit verveling dan weer voor de lol
Dan zingen ze in koor
Keer je de rug dan, gaan ze uit de bol

't Heeft een tijd geduurd voor ik het begreep
't Lijkt een kwaal te zijn die maar niet geneest

Ik heb m'n leven, jij dat van jou
Laat me zelf m'n gang maar gaan
Ik heb m'n wereld, jij die van jou
Ik laat jullie maar begaan

Zelfs op dit moment
Staan ze te grijnzen over jou en mij
Om 't even wie je bent
Ieder z'n aandeel in de razernij

In jouw aangezicht, lachen ze beleefd
Maar nog voor je 't weet, gaan ze wild te keer

Ik heb m'n leven, jij dat van jou
Laat me zelf m'n gang maar gaan
Ik heb m'n wereld, jij die van jou
Ik laat jullie maar begaan

Eerst vond ik het erg en trok ik het me aan
Maar na honderd keer liet ik ze begaan

Ik heb m'n leven, jij dat van jou
Laat me zelf m'n gang maar gaan
Ik heb m'n wereld, jij die van jou
Ik laat jullie maar begaan

Ik heb m'n leven, jij dat van jou
Laat me zelf m'n gang maar gaan
Ik heb m'n wereld, jij die van jou
Ik laat jullie maar begaan

Ik heb m'n leven, jij dat van jou
Laat me zelf m'n gang maar gaan
Ik heb m'n wereld, jij die van jou
Ik laat jullie maar begaan

© Copyright Robrecht