Philippe Robrecht

De mug

Ooit had hij spijkers op z'n vest
Een heavy monster op z'n rug
Zo leek hij even als de rest
Maar ieder noemde hem 'de mug'

Een echte spider was hij niet
Maar een puber steeds op zoek
Zo vaak alleen met z'n verdriet
Maar onbegrepen in een hoek

Als ik mezelf blijf
Hoor ik er nooit bij
Ik wil een held zijn
Te mooi om waar te zijn
Kan ik een van jullie zijn
Of blijf ik, met mezelf

Maar even later kwam de punk
Ja toen liep hij met een kam
Hij zag er nooit uit als een junk
Nee daarvoor was hij veel te tam

Zowel de punkers als de and'ren
Lieten hem links, lachten hem uit
Dus moest hij weer een keer verand'ren
Een nieuw gezicht, een nieuw geluid

Als ik mezelf blijf
Hoor ik er nooit bij
Ik wil een held zijn
Te mooi om waar te zijn
Kan ik een van jullie zijn
Of blijf ik, met mezelf

Toch werd hij groot, gezond en sterk
Door alle tegenslagen heen
Leefde zich uit in 't dagelijks werk
Door 't harde werk nog steeds alleen

Die pubertijd heeft hem getekend
Leerde hem leven met zichzelf
Uit eenzaamheid werd hij schilder
Heel vreemd hij schilderde zichzelf

© Copyright Robrecht