Marijn Devalck

De laatste winter

Hij leunt tegen de stam van d' oude eikeboom
Speelt een deun op zijn mondharmonika
En ik zie waaraan hij denkt al kijkt hij heel gewoon
't Wordt de allerlaatste winter, m'n zoon

Bladeren vallen van de bomen
Koude dagen komen
En ik zie waaraan hij denkt al kijkt hij heel gewoon
't Wordt de allerlaatste winter, m'n zoon

En ik zie, ik zie het in z'n ogen dat hij weet dat ik het weet
Man, we hadden zoveel woorden, woorden die je nooit vergeet
Maar nu zijn geen woorden meer nodig, het verhaal is uitverteld
Elk gebaar is overbodig, enkel 't heengaan wordt wat uitgesteld

Bladeren vallen van de bomen
Koude dagen komen
En ik zie waaraan hij denkt al kijkt hij heel gewoon
't Wordt de allerlaatste winter, m'n zoon
En ik zie waaraan hij denkt al kijkt hij heel gewoon
't Wordt de allerlaatste winter, m'n zoon

© Copyright De Braekeleer - Devalck