Boudewijn de Groot

Verdronken vlinder

Zo te sterven op het water
Met je vleugels van papier
Zo maar drijven na het vliegen
In de wolken drijf je hier

Met je kleuren die vervagen
Zonder zoeken, zonder vragen
Eindelijk voor altijd rusten
En de bloemen die je kuste

Geuren die je hebt geweten
Alles kan je nu vergeten
Op het water wieg je heen en weer
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier

Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
Als een vlinder altijd vrijen voor het leven op de vlucht

Wil ik sterven op het water
Maar dat is een zorg van later
Ik wil nu als vlinder vliegen
Op de bloemenblaren wiegen

Maar zo hoog kan ik niet komen dus ik vlieg maar in mijn dromen
Altijd ben ik voor het leven op de vlucht
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht

Om te leven, dacht ik 'je zou een vlinder moeten zijn'
Om te vliegen heel ver weg van alle leven, alle pijn
Maar ik heb niet langer hinder van jaloers zijn op een vlinder
Want zelfs vlinders moeten sterven, laat ik niet mijn vreugd bederven

Ik kan zonder vliegen leven.
Wat zal ik nog langer geven
Om een vlinder die verdronken is in mij
Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn

© Copyright De Groot - Nijgh